Czy grawitacja TYLKO przyciąga? Czy jest ona również zjawiskiem równowagi i synchroniczności?
Grawitacja jest siłą wzajemnego oddziaływania pomiędzy ciałami, działając prostopadle i równolegle do pola powierzchni ciała. Pole elektromagnetyczne na skutek zderzeń cząstek elementarnych emituje energię w postaci zaburzeń pola elektromagnetycznego. Emitowana energia odbija się przekazując energię. Energia przekazywana jest w postaci paczek, kwantów oddziałując silnie, słabo lub elektromagnetycznie. Rezonans przestrzeni wywołany jest wymianą energii pomiędzy materiami. Grawitacja jest wynikiem braku równowagi w ciśnieniu promieniowania elektromagnetycznego działającego na masę. Nierównowaga ta powstała na skutek stopniowania gęstości w niemal nie do wyobrażenia gęstym polu czystych, poruszających się przypadkowo energii elektromagnetycznych. Stopnie gęstości wywoływane są w miejscach lokalnej kompresji tego pola. Ośrodkiem manifestacji siły grawitacji i rozchodzenia się fal pod wpływem grawitacji, którego rezonans przestrzeni odpowiada za rozszerzanie się ośrodka, jest eter. Przypadkowe rozchodzenie się energii elektromagnetycznych uczestniczy w kreacji par. Czy rachunek prawdopodobieństwa może zaprowadzić nas do przpadkowo poruszających sie energii elektromagnetycznych w czystym polu gęstego pola energii elektromagnetycznej? W zależności między ciśnieniem jakie materia emituje tworzą się ruchy eliptyczne, które kształtują się pod wpływem siły działającego ciśnienia. Większe ciśnienie powolnym monotonnym ruchem pochłonie materię, która emituje mniejsze ciśnienie. Dlaczego powolnym i monotonnym? Dlatego, że ciśnienie te będzie stawiało opór do momentu aż nie zostanie pochłonięte przez "silniejszą" materie.
Teoria superstrun i ciśnienie
Grawitacja jest zjawiskiem różnic pomiędzy siłami ciśnienia, które działają prostopadle do pola powierzchni materii i prostopadle do pola powierzchni materii od środka materii. Teorię superstrun łatwo wyjaśnić pojmując zasadę działania grawitacji. Struny heterotyczne są zamknięte pod dwoma typami drgać , a dokładniej ciśnieniem wyporu cząstki i ciśnieniem ścisku cząstki, ciśnienia te posiadają przeciwne zwroty. Każdy rodzaj drgań wywołany siłą ciśnienia określa wystąpienie innej cząstki elementarnej.Grawitacja przenosi się poprzez różnicę między ciśnieniowymi pustymi przestrzeniami.Im większe ciśnienie tym silniejsza grawitacja. Pod wpływem ciśnienia materia kolapsuje, czyli jest ściskana przez grawitację. Struny w ramach tej teorii są obiektami rozciągłymi (niepunktowymi), które rozciągają się pod wpływem ciśnienia. Grawitacja zanika wraz z odległością od ośrodka wytwarzającego ciśnienie. Mikroskopijne czarne dziury to nic innego jak kolaps pod wpływem ciśnienia pola elektromagnetycznego. Poprawne opisanie zjawisk zachodzących w czarnej dziurze albo w chwili Wielkiego Wybuchu musi się opierać na ciśnieniu panującym w obu tych przypadkach. Wtedy z łatwością porównać będzie można różnicę ciśnień pomiędzy tymi dwoma zdarzeniami. Ciśnienie pozwoli nam dowiedzieć się z jaką prędkością cząstki elementarne rozeszły się w przestrzeni i ciśnienie pozwoli nam dowiedzieć się po jakim czasie cząstki stworzyły kolejne materie, kolejne pary cząstek. W przypadku czarnej dziury ciśnienie pozwoli nam wyjaśnić soczewkowanie grawitacyjne, w którym pod wpływem ciśnienia promienie świetlne dążą do ich skupienia. Światło nie jest w stanie uciec z obrębu czarnej dziury, bo nie osiąga tak silnego momentu pędu, który pozwoliłby na wydostanie się z tak silnego ciśnienia panującego wewnątrz czarnej dziury. Anihilacja informacji w momencie wchłaniania materii przez czarną dziurę powoduje dyspersję fali elektromagnetycznej, która odpowiada odpowiednio za ciemną energię oddziałującą ujemnym ciśnieniem na materii.
Dodatkowo mam pytanie może zabrzmieć dziwnie ale - czy jeśli do startu rakiety dodatkowo dołączylibyśmy siłę która dociska rakietę do płaszczyzny(nie siłę cięzkości , ale jakąś siłę machaniczną) na której ona się znajduje i w momencie włączenia silników rakiety do startu uwolnilibyśmy siłę, która dociskała rakietę do płaszczyzny to czy rakieta wystartuje z podwojoną siłą? Czy jednak siła odpychająca rakietę od płaszczyzny zniweluje efekt działania drugiej siły?
Drugie pytanie - czy każda materia jest w stanie wyparować? Jeśli tak to czy temperatura parowania danej materii wskaże nam ciśnienie, jakie dana temperatura osiąga? Jeśli wskaże to, czym więc jest te ciśnienie, które spowodowało wyparowanie materii pomijając fakt, że jest temperaturą? Czy jest ono również promieniowaniem elektromagnetycznym? Jeśli czarna dziura jest w stanie wyparować to czym właściwie jest czarna dziura ? Materia? Czy stanem skupienia?
Dlaczego zadaję pytania? Bo wydaje mi się , że jest to właściwa droga do znalezienia odpowiedzi.
