Elastyczne ciała niebieskie

Z obserwacji i analizy wynika iż każde ciało niebieskie obracające się wokół własnej osi z daną prędkością zmienia swój kształt. Następstwem owego ruchu jest tzw. Siła odśrodkowa ,która nadaje kształt obserwowanego ciała na bardziej eliptyczny. Wywnioskować więc można , że wraz ze wzrostem prędkości obrotowej obserwowanego ciała zwiększa się siła odśrodkowa, a wraz z nią zwiększa się zniekształcenie owego ciała. Zostaje więc ono rozciągnięte. Podczas gdy, siła odśrodkowa zmniejsza się ciało powraca coraz bliżej do swojego pierwotnego stanu, wtedy mówimy o kurczeniu sięobserwowanego obiektu. Najciekawszym wnioskiem z danej obserwacji jest fakt, że gdy prędkość obrotowa obserwowanego ciała osiągnie maksimum, to owe ciało zostanie na tyle rozciągnięte, że zniknie biorąc pod uwagę dwa bieguny dysku (W,E). Faktem jest również, że gdy ciało te zaczyna „hamować” to proporcjonalnie do zmiany prędkości powraca ono do swojego pierwotnego kształtu ,a to umożliwia nam na ponowne zaobserwowanie owego ciała. Kolejnym równie ciekawym wnioskiem jest tzw.(przepraszam, że pozwoliłem nadać swoją nazwę) efekt ujemnej prędkości. Oznacza to, że jeśli ciało te w jakiś sposób osiągnie prędkość ujemną to zacznie się ono równie proporcjonalnie rozciągać i kurczyć, co do prędkości obrotowej i siły odśrodkowej, natomiast różnić się będzie oś wokół której zaistnieje zniekształcenie. Przyjmijmy układ odniesienia , którym jest układ współrzędnych kartezjańskich a oś y i x zakreśla granice obserwowanego ciała. To w przypadku prędkości dodatniej zniekształcenie zaistnieje wzdłuż osi x, a w przypadku prędkości ujemnej zniekształcenie zaistnieje wzdłuż osi y. Można zarzucić , że gdy „ obrócimy” układ odniesienia to zniekształcenie będzie miało miejsce w obu przypadkach wzdłuż tej samej osi, wtedy mówimy o łamaniu zasady zachowania symetrii i jest to zarzutem nieistotnym merytorycznie. Wiem również, że gęstość, masa, objętość, ciśnienie , a wtedy siła odśrodkowa i prędkość obrotowa każdego ciała jest różna , więc dla jednego ciała potrzebna jest więc większa ilość energii na maksymalne rozciągnięcie i całkowite zniekształcenie ciała, a dla drugiego ciała zaś mniejsza ilość energii. Mówimy tutaj o energii uwolnionej podczas pracy obracających się układów odniesienia i ich proporcjonalnym zniekształcaniu się.